Reece & Basil - Hogwarts

[Thundra]

Basil omhelsde Reece en probeerde zijn tranen te bedwingen. Uiteindelijk rolden ze toch wel over zijn wangen en hij had een brok in zijn keel. "Bedankt," snikte hij zacht. Hij grijnsde door zijn tranen heen en kuste Reece zachtjes op zijn lippen. Voor de laatste keer voor vijf lange, zomerse weken. "Als ik terug kom ben ik hartstikke bruin". Hij grinnikte en kneep Reece even kort in zijn wang toen hij wat afstand van hem nam. "En ik schrijf je elke week". Basil draaide zich om naar Reece zijn ouders en bedankte hun voor hun gastvrijheid. Daarna kwam zijn moeder hem ophalen. Ze was waarschijnlijk met de Collectebus gekomen aangezien ze niet over een auto bezat. Ze maakte ook een praatje met Reece zijn ouders en dat gaf Basil nog even tijd om terug naar Reece te lopen en hem nogmaals uitgebreid te kussen. Daarna zwaaide hij naar hem en het volgende moment knalde de Collectebus weer tevoorschijn en stapte Basil en zijn moeder in om het volgende ogenblik weer weg te knallen.

[Damien]

Reece kon niet wachten om aan te komen op het station. Toen hij uit de bus stapte holde hij naar perron 9 3/4 en gleed door de muur alsof het niets was. Na een tijdje rondkijken spotte hij eindelijk Basil zijn achterhoofd. Hij wurmde zich met een zwaar hoofd tussen de drukte heen maar was het al snel vergeten toen hij zijn vriendje naderde. ''Basil!'' hij besprong hem bijna van achteren en sloeg zijn armen om zijn nek. Hij lachte toen Basil verbaast omkeek en knuffelde hem toen gewoon van voren om hem vervolgens stevig te kussen. ''Ik heb je zo gemist..'' mompelde hij. Hij kuste hem nogmaals stevig op zijn wang. ''Kom, laten we een coupe zoeken...'' hij grijnsde brutaal en pakte zijn hand vast om samen de trein binnen te stappen. De achterste wagon was gesloten, waarom wist niemand. Dit zorgde natuurlijk voor minder ruimte. Ze zochten een plekje bij wat vrienden van Basil uit Griffoendor. Reece had niet echt vrienden en zat stevig tegen Basil aan gedrukt en durfde niets te zeggen of te doen. Hij had de hand van zijn vriendje stevig vast en keek soms een beetje angstig op naar de jongens die hij herkende als Simon, Marcel en Loena uit Ravenklauw. Ze merkte duidelijk dat Reece zich niet op z'n gemak voelde dus probeerde hem niet al te veel te vragen. Loena daar in tegen staarde Reece aan met grote vage ogen en bekeek hem steeds met een scheef hoofd.

[Thundra]

Basil was helemaal bruin en zijn haar witblond van het chloor en zeewater. Hij had zijn hutkoffer op de plank boven hun hoofd neergelegd en zat lekker dicht tegen Reece aan. Hij had hem gemist, ongelofelijk gemist. Basil had hem zeker elke week geschreven en zelfs een souvenir voor hem gekocht. "Kijk, Reece. Deze heb ik daar aan het strand gevonden". Basil had een tasje uit zijn koffer gehaald en opende die. Hij haalde er een grote schelp uit die waarschijnlijk ooit het huis was geweest voor een of ander weekdier. "Als je hem tegen je oor houdt dan hoor je de zee en de wind". Basil grijnsde en legde het voorzichtig in Reece zijn hand. "De zee daar was zo mooi. Ik heb alleen maar gezwommen en surf-lessen genomen". Daan was ondertussen ook bij hen komen zitten en Basil raakte met hem verwikkeld in een gesprek over surfen. Daarna over sporten in het algemeen en al snel waren ze druk aan het praten over Zwerkbal. Basil droomde er duidelijk nog van om een plaatsje in het zwerkbalteam van Griffoendor te bemachtigen. Basil merkte al snel dat Reece een beetje zenuwachtig raakte van al die opgewonden, luidruchtige leeftijdsgenoten en hij schoof dichter tegen hem aan. "Ik heb je zo gemist," murmelde hij zachtjes in zijn oor. "En de hele tijd nagedacht over.. Over je weet wel". Hij grijnsde en streelde toen Simon, Marcel en Daan niet keken met zijn hand even over Reece zijn bovenbeen. Even later mengde Basil zich in een vaag gesprek met Loena over Smekkies en toen de trein vertrok had Basil nog geen weet van de doodsangsten die hij later de rit zal uitslaan als de nieuwe bewakers van Zweinstein hun intrede deden.

[Damien]

Reece was blij dat hij weer op school was en uit de trein, hij voelde zich ondanks Basil zijn aanrakingen niet heel prettig. Toen ze in de grote zaal zaten en Reece met een kop als een oorwurm aan de zwadderich tafel zat, begon Perkamentus met zijn toespraak. Hij vertelde dat er een paar ontsnappingen waren plaatsgevonden uit Azkaban, de beruchtste tovenaarsgevangenis in de geschiedenis van toverkunsten. De moordenaar Sirius Zwarts was ontsnapt. Sinds Sirius vroeger ook een leerling was op zweinstein had te ministerie van toverkunst een voorgevoel dat hij misschien deze kant op zou komen. De school zou bewaakt worden door dementors. Dementors waren griezelige wezens met zwarte lange capes die de kracht hadden alles in hun omgeving te bevriezen en de ziel uit een persoon te zuigen. De leerlingen begonnen nerveus te mompelen en keken elkaar angstig aan. Reece beet op zijn lip. De dementors deden hun toch niets aan? Maar een moordenaar in zweinstein.. Reece was direct bang dat er iets met Basil zou gebeuren. Hij kneep in zijn vuist en haalde diep adem.