Reece & Basil - Hogwarts

[Thundra]

Basil schrompelde in elkaar en hij keek met bleke wangen naar zijn voeten. Zijn blik ontmoette die van Reece toen hij opkeek en hij sloeg zijn ogen weer neer. "Ik was alleen maar verliefd. Hoe kon ik toen weten over je gevoelens voor mij? Ik dacht dat je mijn beste vriend was.. Beste vrienden worden niet jaloers of boos als de ander verkering heeft". Hij keek weer op en voelde dat tientallen uilenogen hen bekeken, alsof het toeschouwers waren van een slecht toneelstuk over hun mislukte vriendschap. Basil had zich heus wel eens afgevraagd of Reece misschien bedoelingen had gehad achter dat kusje op zijn wang of de vage glimlachjes tijdens de les en het avondeten. "Dat is niet waar," sprak Basil na Reece zijn belediging. "Dat zeg je alleen maar uit jaloezie". Basil keek om toen hij voetstappen hoorde en het volgende momenten stapte Robbie de toren in. Hij had een opgerold stuk perkament in zijn handen en zijn bruine haren waren helemaal verwaaid. "Basil," beaamde hij glimlachend en een beetje buiten adem. Daarna leek hij Reece te ontdekken en zijn blik werd een en al argwaan. "Valt hij je lastig?" Vroeg hij aan Basil terwijl hij opgefokt langs hem heenstapte en voor Reece ging staan. Basil begon zich nerveus te voelen en legde een hand op Robbie zijn gespierde schouder. "Nee. Het is oké. We waren gewoon aan het praten!" Robbie leek hem te negeren en schudde de hand van zijn schouder terwijl hij Reece agressief bij de kraag van zijn jas pakte. "Die smoel van jou staat me helemaal niet aan. Rat," spoog hij in zijn gezicht. "Robbie, laat hem los. Hij is mijn-" "Stil!" Het was nu al de tweede keer dat Robbie zo naar hem snauwde en Basil zijn maag verkrampte terwijl Robbie Reece in zijn maag stompte. "Je laat hem met rust, hoor je dat? Freak?!" Robbie zijn stem sloeg over terwijl hij Reece in zijn maag bleef stompen en Basil probeerde zijn vriend tot bedaren te brengen door hem aan zijn jas naar achteren te trekken. Voordat hij het wist verloren ze alle drie hun evenwicht en plofte Robbie met zijn volle gewicht op hem terwijl hij Reece in zijn val meesleurde. Robbie rolde van Basil af en zette zich op Reece om hem in zijn gezicht te slaan.

[Damien]

Met grote ogen keek Reece de jongen aan. Hij kleurde rood en snoof kwaad. Voordat hij wat kon zeggen ontving hij een flinke stoot in zijn maag, en nog een, en nog een. Reece begon te braken en hij kreeg nog wat stoten in zijn gezicht. Hij probeerde de jongen van zich af te duwen en stompte tegen zijn kaak met het beetje kracht dat hij had. Natuurlijk was Robbie veel sterker dan Reece en was het eigenlijk verloren zaak. Hij probeerde naar zijn toverstaf te grijpen maar door Robbie zijn gewicht kon hij er niet bij. Reece probeerde niet nog eens te kotsen maar als hij in dat lelijke gezicht keek had hij alleen maar meer zin om erin te spugen. Uiteindelijk lukte het Reece Robbie van zich af te duwen en hij greep direct zijn toverstaf en richtte hem op de jongen. Reece zijn gezichtsuitdrukking veranderde direct naar iets duisters. Zijn neus bloedde en zat scheef, hij was wat in elkaar gekrompen en leek elk moment in elkaar te zakken. Hij raapte zijn laatste krachten bij elkaar om nog een toverspreuk uit te spreken. ''Sectumsempra..''

[Thundra]

Het volgende moment spoot er bloed uit het gezicht van Robbie. Donkerrode bloedvlekken vormde zich op zijn jas en Robbie maakte kreunende geluiden. Er vormde een plas bloed rondom zijn lichaam en hij gleed paniekerig met zijn lijkbleke handen over zijn borstkas alsof hij niet kon beseffen wat er met hem was gebeurd. En Basil begreep het ook niet. Hij stoof richting Robbie en legde zijn handen op zijn lijkbleke, bebloede wangen. Het was als in een nachtmerrie, alleen dan duizend keer erger. De geur van bloed maakte Basil misselijk en de uilen klapperde met hun vleugels. Het toneelstuk had een dramatische, bloederige wending aangenomen. "Robbie!" Basil zijn stem sloeg over en hij wierp een blik op Reece. "Wat heb je gedaan?!" Zijn gezicht was minstens zo bleek als dat van Robbie. "Monster!" Schreeuwde hij. Het was de eerste keer dat hij zo zijn stem tegen Reece verhief en hij trilde over zijn hele lichaam. Hij had Robbie zijn hand vastgegrepen en ondanks de jongen nog steeds heftig bloedde was zijn gesteun gestopt en keek hij met grote, gepijnigde ogen naar Basil. "Ik haat je! Je bent afschuwelijk! Ik haat je!" Er liepen tranen over Basil zijn wangen en hij spoog voor Reece neer op de grond, daarna wendde hij zich naar Robbie en begon zacht en hopeloos te jammeren.

[Damien]

Reece keek met grote verbaasde ogen naar Robbie, alsof hij niet realiseerde wat hij zojuist had aangericht. Hij keek naar Basil, zijn ogen vulde zich met tranen. ''Maar.. ik..'' piepte hij. Toen Basil naar hem schreeuwde dat hij hem haatte, draaide Reece zich om en rende weg. Hij rende het gebouw niet in maar richting de open velden. Hijgend zocht hij een plekje achter een grote rots waar hij zichzelf verstopte. Hij trilde helemaal en er stroomde tranen over zijn wangen. Boos smeet hij zijn staf naast zich neer en begon nu met grote halen te huilen. Hij voelde zich koortsachtig door de klappen en braakte nogmaals voordat hij als een zielig hoopje ellende in elkaar kromp. Reece kwam niet meer op school die dag. Hij had geen zin om iedereen onder ogen te komen, waarschijnlijk wist iedereen er nu van. Reece keek met rode ogen naar het verboden bos, hij zat vlakbij de rand. Hij had zin om erheen te rennen en nooit meer terug te keren. Basil haatte hem, iedereen haatte hem. Hij veegde zijn tranen weg, pakte zijn staf en stopte hem weg. Hij sjokte richting het gebouw en liep naar de leerlingenkamer om te gaan slapen. De volgende morgen kwam hij met een zwaar gevoel de les in, de eerste met wie hij oogcontact maakte was met Basil, die vooraan zat in de les. Meteen draaide Reece zich om en liep het lokaal weer uit. Hij wou dood.

[Thundra]

Basil was de volgende dag lijkbleek. Hij had het geluk gehad dat een zesde jaars ze later had aangetroffen en hij had zonder al te veel vragen te stellen de bebloede Robbie naar beneden gedragen. Het nieuws over het gevecht verspreide zich als een lopend vuurtje en de volgende dag waren er al ongeveer vijftien versies van het verhaal, de ene nog afschuwelijker dan de andere. Robbie lag op de ziekenboeg en Basil had een kalmerend drankje toegediend gekregen door mevrouw Plijster. De kringen onder zijn ogen verraadde dat hij weinig slaap had gehad en zijn ogen waren dik van het huilen. Hij wist zeker dat professor Anderling met hem zou willen praten aangezien ze het afdelingshoofd van Griffoendor was en het nieuws over het gevecht in de uilentoren haar vast ook had bereikt. Hij wilde Reece niet meer onder ogen komen - Hij wilde niemand meer zien of spreken. Met tegenzin had hij zich uit bed gesleurd en was richting zijn eerste les gegaan. Zelfs Malfidus had zijn mond gehouden toen hij vooraan de klas plaats had genomen en iedereen hield zijn adem in toen Reece binnenstapte om vervolgens weer het lokaal uit te vluchten. Basil keek weer naar het onaangeroerde schoolbord en volgde al de lessen die dag als in trans. Hij kwam Reece niet meer tegen en hij liep direct naar de ziekenboeg na zijn laatste les Astronomie.
Weken gingen voorbij en Basil vertrok naar huis om bij zijn moeder kerst te vieren. Hij had haar niet verteld over het voorval met Reece en Robbie en op kerstavond zat hij aan zijn bureau over een stuk briefpapier gebogen. Al zijn gloednieuwe cadeautjes stonden nog beneden en hij had samen met zijn moeder heerlijk gekookt en ze hadden samen alles opgegeten. Toch voelde Basil zich niet fijn. Hij voelde zich al tijden niet meer fijn. Hij schreef brieven naar Reece die hij niet verzond. Basil had spijt van zijn woorden en hij mistte Reece afschuwelijk. Hij had hem nodig maar tegelijkertijd was hij bang voor hem geworden. Basil zijn tranen vermengde zich met de inkt op het papier en hij stond op het punt om zijn brief te verscheuren toen hij zich bedacht en hem opvouwde in een envelop.
Toen hij weer op school kwam wachtte hij een poosje. Pas na drie dagen had hij de moed gevonden en hij zocht Reece op in de bibliotheek. "Alsjeblieft. Lees het," zei Basil toen hij Reece gevonden had. Hij stak met huilerige ogen de brief naar hem toe en moest zich inhouden om niet de bibliotheek uit te stormen. "Ik wil dat.. Dat.. Lees het".

[Damien]

Met kerst zat Reece alleen maar op z'n kamer. Als hij beneden was lag hij alleen maar op de bank naar het plafon te staren. Zijn ouders maakte zich zorgen maar als ze iets vroegen katte Reece hun af, wat ze niet hadden verdiend. Met veel tegenzin ging hij weer naar school, hij zat alleen in een coupe omdat niemand meer bij hem wou zitten. Ze wierpen soms vieze blikken naar binnen die Reece bang maakte. Weer op school kwam hij altijd te laat in de lessen, hij wou niet door de drukke gangen lopen, al helemaal niet alleen. Sneep had nog met hem gepraat maar Reece gaf nauwelijks antwoord, het had geen zin. De leraren maakte zich zorgen, ze waren bang dat het de verkeerde kant met hem op zou gaan sinds zijn huiswerkopdrachten en opstellen werden geschreven met veel haat op de wereld, het was bijna psychotisch. Reece spendeerde weer zijn zoveelste middag achterin de bibliotheek, verdiept in de boeken. Hij keek op toen Basil een brief naar hem uitstak. Na wat twijfelen pakte hij het aan en keek nog even naar de jongen, voordat hij de envelop voorzichtig open maakte. Nadat hij de brief trillend had gelezen keek hij weer naar Basil. Hij wist even niet wat hij moest zeggen. ''Ik...'' mompelde hij. ''Ik wilde je beschermen..'' zei hij schor. ''Omdat ik van je hou,'' hij wreef over zijn voorhoofd en slikte opkomende tranen weg. Het laatste wat hij nu wou doen was huilen. ''Ik denk dat.. jaloezie me overnam.. ik was jaloers op Robbie.'' Reece sloeg een paar boeken dicht, zijn gezicht stond in een frons. ''Ik begreep niet waarom je voor hem koos en niet...'' hij was stil. ''Niet voor mij'' voegde hij er piepend aan toe.

[Thundra]

"Omdat ik niet wist dat je mij als meer zag dan.. Dan je vriend. Ik wist niet eens dat je op jongens valt". Hij stond trillend op zijn benen naar Reece te kijken en er stroomde tranen over zijn wangen. Hij wilde Reece aanraken maar hij was nog steeds bang. "Heb je geteld hoe vaak er 'Ik hou van je' in die brief staat? Vijf keer. Dat is vier keer meer dan ik ooit tegen Robbie heb gezegd". Hij deed vertwijfeld een stap naar voren en hij kamde met een hand door zijn blonde haren. "Robbie was boos toen ik het uitmaakte. Hij zei gemene dingen tegen me en ik zag hem voor het eerst echt huilen. Nu doet hij alsof er nooit iets is gebeurd en het gerucht gaat dat hij al met een meisje is gezien". Basil slikte en snapte zelf ook niet waarom hij dit allemaal vertelde. "Mijn vrienden zien me allang niet meer als hetzelfde persoon en ze behandelen me afstandelijk. Ik denk dat ze van me walgen". Hij snoof en keek Reece met treurige ogen aan. "En het enige wat ik nou eigenlijk wil is dat je me kust". Zijn wangen werden rood. "Want ik hou van je".

[Damien]

Reece keek Basil vol ongeloof aan en zijn hart klopte in zijn keel. Voorzichtig stond hij op en pakte Basil zijn hand vast. Hij begeleidde de hand naar zijn eigen onderrug en legde zijn rechterhand op de jongen zijn achterhoofd. Zonder nog wat te zeggen kuste Reece hem voorzichtig op zijn zachte lippen. Hij opende zijn mond een stukje om zijn tong tussen Basil zijn lippen te wurmen. Hij legde zijn beide handen op Basil zijn onderrug en begon hem uitgebreid te kussen en aan zijn onderlip te sabbelen. Na een tijdje trok hij zijn hoofd langzaam terug en keek Basil aan. ''Ik hou ook van jou..'' hij sloeg zijn armen om hem heen om hem stevig te knuffelen en bleef zo een minuut of wat staan. ''Heel erg..'' voegde hij er zachtjes aan toe. Hij twijfelde nog of dit betekende dat ze nu iets hadden, misschien was het gewoon vriendschappelijk? Zo zoen je niet als vrienden. Hij keek weer naar Basil. ''Betekend dit dat je.. je me leuk vind of zo?'' hij kleurde een beetje rood. '

[Thundra]

Basil sloot zijn ogen lichtjes toen Reece zijn lippen op de zijne drukte en hij opende zijn lippen wat zodat Reece zijn tong die van hem kon raken. Ze gleden langs elkaar en alles leek weg te vallen, alleen Reece zijn tong, aanrakingen en geur was er nog. Er gingen aangename warme rillingen door Basil heen toen Reece hem aan zijn onderlip sabbelde en hij drukte zijn gezicht in zijn hals toen die hem knuffelde. Het voelde geweldig en vertrouwd. Hij keek Reece met glimmende ogen aan toen die na een poosje afstand nam en er sierde een klein glimlachje rondom zijn lippen. "Ja.. Dat betekend het inderdaad". Hij drukte zich weer tegen Reece aan en kuste hem nogmaals. Deze keer uitbundiger met zijn handen op zijn smalle heupen. Hij kuste hem tot ze beide buiten adem waren en likte hem toen vluchtig over zijn lippen. Verlegen nam hij een beetje afstand en staarde blozend naar zijn voeten. "Dus," begon hij aarzelend. "Mag ik nu je vriendje zijn?" Hij keek hem even grijnzend aan en hij had vlinders in zijn buik van verliefdheid en zenuwen. Ook had de kus een aangenaam gevoel daar beneden veroorzaakt wat hij hartgrondig aan het negeren was.

[Damien]

Reece knikte. ''Niets liever,'' hij knuffelde de jongen nogmaals en glimlachte breed. De komende dagen waren meer een soort feestje voor Reece. Hij liep hand in hand samen met Basil naar de lessen die ze samen hadden, ze zaten buiten op de binnenplaats met elkaar te kussen op een bankje. Mensen keken hun aan, niet begrijpend wat er nou allemaal aan de hand was sinds Reece Robbie bijna vermoordt had. Robbie liet Reece nu gelukkig wel met rust, volgens mij had de jongen niet echt door wat Reece in petto had en was meer bang voor hem geworden, net zoals de rest van de school. Hij vond het niet erg dat mensen bang voor hem waren, hij had Basil en dat was iedereen die hij nodig had. Het was eind januari en er lag een dikke pak sneeuw buiten. Reece en Basil zaten samen in de grote zaal in een vrij uurtje, er zaten hier en daar maar een paar mensen dus het was lekker rustig. Het was warm en ze hadden allebei een kop warme chocolademelk voor zich staan op tafel. Reece wierp steeds blikken naar zijn vriendje, niet gelovend dat ze nu echt iets samen hadden. Hij sloeg zijn arm om Basil heen en kuste hem op zijn wang en drukte hem eventjes tegen zich aan. ''Ik ben de gelukkigste jongen op aarde,'' giechelde hij terwijl hij over Basil zijn bovenbeen streelde. Hij pakte zijn mok vast met twee handen en nestelde wat dichter tegen de jongen aan terwijl hij er voorzichtig aan nipte.