Christopher & Stanley

[Thundra]

Stanley schrok op en stootte bijna weer zijn hoofd tegen de bewegende balk. Er was vuil gekomen in zijn wond en hij schuurde het korstje weer open toen hij zich over de tegels vanonder het apparaat liet glijden. Een paar kinderen keken even hun richting op maar waren te slaperig om aandacht te schenken. Stanley zelf was ook moe en van zijn lieftallige, blozende gezichtje wat haast niks meer over door al het smeer en straatvuil wat eraan kleefde. Hij keek even naar Christopher z'n broek en daarna naar zijn gezicht. Zijn hart bonkte luid, zijn wangen gloeide. Wat was er aan Christopher dat hem zo zwak en weerloos maakte? Hij wilde helemaal geen seks - Hij wilde zalf stelen en zijn wond ontsmetten. Daarbij was hij moe en wilde hij slapen. Nog maar een halfuur moest hij werken voordat hij ook richting zijn eigen, harde bedje in de slaapzaal kon gaan. Toch liep hij achter Christopher aan naar zijn kantoor en liet hij zich vermoeid tegen het bureau aanzakken. Zijn ogen vielen dicht en hij tastte blind naar zijn gulp om die vervolgens open te trekken. "Ik ben kapot, Christopher.."

[Damien]

''Te moe? Voor seks ben je nooit moe.'' Hij likte langs zijn lippen en opende zijn eigen broek en streek over zijn erectie. Hij ging op zijn knieën voor Stanley zitten en nam zijn nog slappe piemeltje in zijn mond om er stevig aan te sabbelen en zuigen zodat hij snel genoeg stijf werd. Hij schoof de voorhuid naar achteren en likte langs zijn roze eikel. Zijn tong draaide rondjes langs het kleine plasgaatje en hij kietelde zijn schaamstreek. Chris trok de broek verder naar beneden zodat hij op de jongen zijn knieën lag en hij begon nu aan zijn zaadballen te sabbelen terwijl hij hem aftrok. ''Ben je al wat wakkerder?'' hij keek hem eventjes aan en veegde zijn mond af om wat te grijnzen. Hij nam de erectie weer in zijn mond om hem met veel speeksel te likken. ''Zo..'' hij trok hem uit zijn stoel en duwde hem hardhandig tegen zijn bureau aan met zijn billen naar hem toe. Hij pakte de stoel en ging er op zitten achter hem. Hij pakte zijn billen vast en trok ze uit elkaar zodat hij met het puntje van zijn tong zijn gaatje kon plezieren en er vervolgens twee vingers in te steken. ''Hij moet weer een beetje rekken...''

[Thundra]

Stanley begon zacht te kreunen toen Christopher aan zijn geslachtsdeel begon te sabbelen en bijt zacht op zijn onderlip. Zijn kreunen werden gewilliger en luider toen Christopher over zijn gevoelige eikeltje likte en hij murmelde onverstaanbaar als teken van antwoord. Zijn wangen waren donkerrood en glommen in het elektrische licht. Even opende hij zijn ogen en keek door het raam naar buiten. Naar de donkere panden aan de overkant en de inktzwarte lucht erboven. Het was nog steeds guur weer en de ramen waren vanbinnen helemaal beslagen. Stanley had het de hele dag koud gehad ondanks het zware werk en het voelde fijn om zo'n warm persoon tegen zich aan te hebben. Hij bewoog zijn magere heupen wat heen en weer met Chris zijn bewegingen en liet zich gewillig tegen het bureau aandrukken. "Hngh.. Chris.. Christopher". Hij begon klagelijk te kreunen toen hij zijn vingers in h'm stak. Zijn ogen rolde voor een moment weg in hun kassen en hij spreidde zijn benen wat verder uit elkaar zodat zijn opening als vanzelf wat wijder werd.

[Damien]

Hij bewoog zijn vingers flink heen en weer zodat het gaatje wijder werd en flink nat vanbinnen. ''Zo..'' hij veegde zijn handen af en stond op om de stoel weg te duwen met zijn voet. Hij likte aan zijn eigen hand en smeerde zijn penis in met speeksel om zich vervolgens in de jongen te drukken. Hij beet op zijn lip en begon toen flink te stoten. Zijn heupen kletste tegen Stanley zijn kleine jonge billen. Hij boog naar voren om de jongen op zijn onderrug te kussen en hem af te trekken. Hij bleef zichzelf flink in hem drukken en begon zelf flink te kreunen. Ondertussen begon het weer te sneeuwen buiten. De sneeuw die er al lag die zwart was geworden door de modder werd weer bedekt door een verse nieuwe laag poedersneeuw. Christopher wierp een blik naar buiten en realiseerde zich toen weer even hoe mooi sneeuw eigenlijk was. Het duurde niet lang want hij begon luid te kreunen dat zijn blik weer op de jongen onder hem richtte. Hij trok hem mee in de stoel zodat hij op zijn schoot zat met zijn rug naar hem toe. Hij begon op en neer te wippen alsof het jongetje paardje aan het rijden was op zijn benen.

[Thundra]

Stanley bewoog zich op en neer en sloeg harde kreunen. Er klonken luide soppende geluiden en Christopher zijn warme ademhaling kriebelde tegen zijn hals. Hij legde zijn handen op die van Christopher. Haakte zijn vingers in de zijne en keek met betraande ogen door het raam naar buiten. De miljarden kleine vlokken deden hem denken aan poedersuiker. Ze kregen een soort magische gloed in het kille schijnsel van de maan. Ergens daarbuiten - Waar dan ook, waren zijn ouders. Zijn oudere broeders en misschien ondertussen zelfs wel een jongere. En ergens daarbuiten was ook een jongetje van zijn leeftijd dat een pyjamaatje droeg van het textiel dat in deze fabriek werd verwerkt. Een jongetje dat zijn naam kon spellen en dingen afwist van wiskunde en geschiedenis maar niet kon voorspellen dat het voor een leeftijdsgenootje niet vanzelfsprekend was om iedere dag naar school te gaan en iedere nacht in een zacht, warm bed te slapen. Stanley begon zichzelf met vlugge bewegingen af te trekken en smoorde zijn kreunen door zacht op zijn wang te kauwen.

[Damien]

Christopher schold en beet op zijn lip om vervolgens klaar te komen in het jongetje. Hij hijgde uitgeput en hielp Stanley aftrekken tot ook hij klaarkwam. Hij hijgde tevreden en glimlachte even. ''Kom maar lekker met mij mee naar huis, je verdient wel een dagje vrij morgen.'' Hij tilde de jongen op en gaf hem zijn kleren en een grote warme trui waar hij bijna in verzoop. Hij trok zijn eigen kleren ook aan en knoopte zijn jas stevig dicht. ''Kom maar.'' Hij tilde Stanley behendigd op en drukte hem stevig tegen zich aan. Hij keek hem even bijna vertroeteld aan maar liep daarna stug naar buiten om via achterom naar zijn grote huis te lopen. Eenmaal binnen legde hij Stanley op de bank en gaf hem een groot warm deken. Hij trok zijn eigen jas uit en gooide zijn sjaal over de kapstok. Hij maakte een grote mok warme chocolademelk en gaf die aan het magere jongetje. ''Hier, daar warm je lekker van op.''

[Thundra]

Stanley zakte haast weg in de zachte pluche van de sofa en nipte voorzichtig van de hete chocolademelk. Op zijn magere, bleke knietjes waren weer korstjes ontstaan en hij klemde zijn dunne vingertjes om de mok alsof zijn leven ervan afhing. Van een afstandje zag hij er heel breekbaar uit. Zijn haar zo wit als zijn huid en zo trillerig als een pasgeboren lammetje. De chocolademelk bezorgde hem een aangenaam, slaperig gevoel. Rozig staarde hij naar Christopher en hij nam een laatste slok van zijn chocolademelk voordat hij zich wat bukte om de mok op het parket te plaatsen. Hij sterkte zijn arm uit om met zijn duim langs Chris zijn hand te strelen. "Wil je me eens voordoen.. Hoe je Stanley schrijft?" Zijn stem klonk schor en slaperig en zijn mosgroene ogen vielen steeds even dicht. Het leek alsof de kleine jongen zichzelf wanhopig wakker probeerde te houden.

[Damien]

''Morgen.. oké? Ik breng je nu wel naar bed toe..'' Hij tilde het jongetje weer op en legde hem in zijn grote bed. ''Ik vond gisteren een sprookjesboek tussen mijn kinderspullen.. Zal ik je er eentje voorlezen?'' Hij glimlachte en wachtte niet op antwoord. Hij las met een kalme bijna vaderlijke stem het sprookje van Sneeuwwitje voor maar stopte halverwege al omdat Stanley lag te ronken. Hij drukte een kusje op zijn voorhoofd en trok zijn eigen kleren uit om naast hem in bed te kruipen en hem tegen zich aan te drukken.
De volgende morgen was hij al vroeg op. De laatste dagen had hij een hoop lopen nadenken. Hij mocht de jongen. Hij besloot voor hem te zorgen. Natuurlijk moest hij wel nog steeds werken in de fabriek maar hij zal hem daarnaast zo veel mogelijk goede zorg geven. Hij had op bed een stapeltje schone kleren voor hem achtergelaten en een handdoek voor het geval hij nog in bad wou. Hij stond in de keuken eieren te bakken en vers brood had hij net gehaald bij de bakker. Hij had verse muntthee klaarstaan voor als hij beneden zou komen.

[Thundra]

Stanley werd wakker met een heel behaaglijk gevoel in zijn onderbuik en bleef een poosje ongestoord soezen in het gigantische, warme bed. Daarna kwam hij overeind en nam onzeker het stapeltje kleding in zich op dat Christopher voor hem neer had gelegd. Hij liet zich van het bed afglijden en liep met de handdoek en kleding in zijn handen naar de badkamer. Stanley schrobde zichzelf schoon en spoot wat geur-olie op. Hij kamde zijn haren tot ze glansde en merkte dat zijn kruin alweer geelblond kleurde. Stanley trok de broek en de warme zwarte kousen aan. De donkere trui en het witte onderhemd eronder zorgde er alweer voor dat hij eruitzag als een keurig schooljongetje. Toen hij de keuken binnen kwam lopen rook het er heerlijk naar eieren en brood. Stanley zijn maag begon opslag weer te rommelen en hij keek even glimlachend naar Christopher. "Goede morgen," speels draaide hij een rondje om zijn as en zette zich toen behendig op de rand van het hoge aanrecht. Hij wist niet precies welke dag het was en waarom Christopher hem niet aan het werk zette - Hij besloot het ook niet te vragen. Hij nam de jongeman in zich op. Zijn gezicht was van klassieke schoonheid en zijn ogen leken in het ochtendlicht te glimmen als vochtige kastanjes. Stanley staarde naar zijn benen en pakte een mok met muntthee.

[Damien]

Christopher keek even om naar de jongen en glimlachte zwak ''Goeiemorgen''. Hij zette de eieren op tafel en maakte een broodje voor de jongen. ''Hier. We gaan zo de stad in, dan krijg je wat mooi speelgoed van me en nieuwe kleren.'' Hij ging zitten en nam zelf ook een kop thee om eraan te nippen. ''Ik heb wat zitten denken..'' Hij zetten zijn theekop neer. ''Wil je hier blijven wonen? Je bent op zaterdagen en zondagen vrij en dan kan je bij mij eten, slapen, spelen en leren. Ik kan je les geven. Als je dat wilt tenminste.'' Hij keek naar zijn thee en nam nog een slok. ''Je mag er best over nadenken hoor. Ik ben gewoon zo eenzaam, wat gezelschap kan nooit kwaad. Ik kan mijn oude kinderkamer opfleuren voor je, zodat je tenminste nog een beetje een eigen plekje hebt...'' hij pakte een stukje brood en stak het in zijn mond.