David & Aidan

[Damien]

David keek hem eerst met verbazing aan maar daarna kleurde zijn hoofd rood. ''Wat..?'' zijn stem klonk zacht maar dreigend. Hij stond dreigend op en liep naar hem toe. Hij greep zijn arm toen de jongen naar de deur wilde lopen en weer begon te jammeren. ''Houd je bek!'' Hij trapte hem tegen zijn buik toen hij ineen kroop. Hij sleurde hem weer naar het midden van de kamer en begon hem vol te trappen in zijn gezicht en buik. Hij trok hem omhoog aan zijn haar en smeet hem de open haard in waar de heten kolen nog gloeide. Hij haalde hem er na een paar seconden uit en zette hem rechtop tegen de muur en greep zijn arm. Hij pakte de hand van Aiden en sloot die om de jongen zijn penis en begon hem ruig af te trekken met de jongen zijn eigen hand. Hij trapte hem daarna tegen zijn billen. ''Is dat nou zo moeilijk?!'' Hij plofte op het bed en staarde hem kwaad aan.

[Thundra]

De jongen klapte ineen door de heftige trap in zijn buik en probeerde zich te verweren met zijn handen toen de man op hem in begon te trappen. Al snel veranderde zijn lichaam in een groot bloedbad. Aidan spartelde wild tegen toen de man hem aan zijn haren richting het haardvuur trok en hij krijste het uit toen hij met zijn gezicht en bovenlichaam op de gloeiende kolen landde. Zijn hele lichaam leek te stuiptrekken van de pijn en hij voelde zijn vlees verschroeien. Toen de man hem eruit trok zakte hij hulpeloos tegen de muur aan en kreunde gepijnigd toen de man hem met zijn eigen hand hardhandig begon af te trekken. De trap tegen zijn achterwerk deed hem voorover vallen en hard tegen de tegels smakken. De jongen bleef even stil en keek toen op naar de man. In die halve minuut was zijn gehele gezicht en lichaam extreem toegetakeld. Hij bloedde uit zijn mond en nog heviger uit zijn neus. Er zaten wonden over zijn gehele gezicht en er lagen gehele plukken goudblond haar op de vloer. Hij zag eruit als een geplukt, mishandeld vogeltje. Aidan schudde zijn hoofd maar leek niet in staat te zijn om echt te reageren - Laat staan te spreken.

[Damien]

De man keek naar de jongen met een strakke blik en zuchtte toen. Hij stond op en opende de deur. ''Opzouten.'' hij keek hem aan. ''OPROTTEN STUK ONBENUL!'' Herhaalde hij kwader. Hij sleurde de toegetakelde jongen de deur uit en keek naar de bloedplekken in zijn kamer. ''Morgen wil ik dat je dit schoongemaakt hebt, begrepen?! En maak zo lunch voor me!'' Hij sloeg de deur kwaad dicht en plofte daarna op zijn bed. Het leek soms alsof David geen hart had. Hij was niet gemaakt om lief te hebben. Hij sloot zijn ogen en zag zichzelf in een huis zitten, met een blauw oog en een bloedneus. Zijn vader was op vroege leeftijd overleden en zijn moeder kreeg als snel een nieuwe vriend. David werd gedwongen door hem en zelf door zijn moeder seks te hebben met zijn nieuwe vader. David had gehoopt dat hij met hem buiten zou spelen, paard zou rijden en hem zou leren zwaardvechten. Inplaats daarvan moest hij hem huilend pijpen, bijna elke dag. Soms ook in zijn kont genomen, niet alleen door de man maar ook door vrienden van hem. Het werd normaal, een routine. Na een tijdje wist hij niet beter. Waarom hij dit bij de onschuldige prins deed was voor hem zelf ook niet bekend. Als je vaderfiguur zich zo gedraagt wordt dat bij je ingeprent, waarschijnlijk. David was maar een vaag figuur.

[Thundra]

De jongen had zich opgesloten in een van de vele salons. Het was vroeger eerder de speelkamer geweest van zijn broer en hemzelf. Zijn kleren lagen nog in de kamer van David en hij had het stinkende, stoffige kleed dat op de bank lag over zichzelf heen getrokken. Hij zat al uren in de kamer. Eerst was hij angstig in slaap gevallen maar nu was hij al wat enkele minuten wakker. Zijn maag knorde en zijn lichaam protesteerde bij al zijn bewegingen. Hij had weer gehuild toen hij kale plekken had gevoeld op zijn hoofd en de brand-plekken had gezien op zijn huid. Het was inmiddels vast lunchtijd maar hij was niet van plan om David zijn lunch te brengen. Hij was niet van plan om nog ooit wat voor David te doen. Zijn jeugdige brein had een plan ontwikkeld om te ontsnappen. Het was een onmogelijk, ondoordacht plan. Aidan hield zichzelf nu eerst opgesloten in de kamer tot de man hem begon te zoeken. Hij wilde eigenlijk het liefst naar zijn eigen, vertrouwde slaapkamer. Hij wilde zichzelf niet meer zo eenzaam en angstig voelen. Het zo koud hebben en hongerig zijn. De jongen richtte zijn hoofd op toen hij geluiden vanaf de gang hoorde en verstopte zich nog meer onder het stuk stof.

[Damien]

Toen David zijn maag begon te knorren en het al na lunchtijd was besloot hij de jongen te zoeken. Ligt protesterend stond hij op uit zijn warme bed en trok zijn nachtjapon aan. Hij liep de kamer uit en mompelend op zijn sloffen door de gang naar de kamer van de jongen. Hij klopte op de deur. Toen er geen antwoord was sloeg hij de deur open. Leeg. Hij haalde diep en geïrriteerd adem. Hij liep verder en keek in de badkamer, de keuken en uiteindelijk in een salon waar een gestalte zat onder een groot kleed. ''Waarom zit je onder dat kleed?! Je moet werken! Je moet mijn kamer nog schoonmaken en mijn lunch koken!'' Woest liep hij naar de jongen en trok het kleed van hem af. ''Kom, sta op godsamme!!'' Ruw pakte hij zijn pols om hem omhoog te trekken. ''Niet zo janken om je wonden, ik heb er ook een en ik jank ook niet, en je haar groeit wel weer aan. Gedraag je niet zo als een baby!'' Hij duwde hem de salon uit naar de keuken.