David & Aidan

[Thundra]

De zijde was werkelijk fluweelzacht. Het had de vertrouwde, heerlijke geur van gedroogde rozenbladeren en warme, exotische kruiden. De dunne lakens bedekte het gehele bed en zelfs de gordijnen die voor de gigantische, smalle ramen hingen hadden dezelfde bloedrode kleur met kleine gouden stiksels - Als miljoenen kleine sterren erop geborduurd. Aan de muren hing nog het trotse familiewapen, waarin de kleuren rood en mosgroen domineerde. Het was de enige kamer waarin het leek alsof het bloedbad nooit had plaatsgevonden. Hij behoorde dan ook aan de enige overlevende toe. De jongeling was er nauwelijks. Hij moest namelijk van vroeg tot laat werken in het groteske kasteel dat zijn familie ooit toebehoorde. Haardvuur aanmaken en vloeren dweilen. Pannen en borden wassen in de keuken en de zilveren harnassen oppoetsen in de ontelbare gangen. Hij werd constant binnengehouden. En naast dat hij waste, boende en schrobde verzorgde hij ook nog David. De huidige koning van het uitstrekte koninkrijk en de moordenaar van zijn ouders en broeder. Hij bracht hem voedsel en koffie in zijn troonzaal. Als hij dat deed zorgde hij ervoor dat hij altijd naar de grond bleef staren. Om te voorkomen dat zijn knieën begonnen te knikken en hij niet in zijn broek zal plassen van angst. Dat laatste was hem trouwens al eens overkomen toen hij de sadist ooit was tegengekomen in de gangen en bijna tegen hem op was gebotst. Aidan had zojuist zijn luxueuze slaapkamer verlaten en was de steile trappen afgelopen richting de keuken. Daar werd hem opgedragen om een dampende kop koffie naar David te brengen die had voorrecht had om een kwartier langer door te slapen. Het was niet de eerste keer dat Aidan David zijn slaapkamer betrad. Hij had vaker zijn bed moeten opmaken of het haardvuur moeten ontsteken. Toen hij met zijn magere schoudertje de zware deur openduwde begonnen zijn handen zo te trillen dat het porseleinen servies vervaarlijk begon te rinkelen. Het was nog donker in de slaapkamer en aangenaam warm door de laatste resten van het haardvuur dat de gehele nacht had gebrand. Met neergeslagen ogen en weken knieën begon hij zijn weg naar het gigantische hemelbed midden in de kamer. "K.. Koffie, heer". Onhandig maakte hij een korte buiging en zette toen haastig het dienblad neer. Hij liep richting de gordijnen en schoof ze voor de ramen vandaan. In het ochtendlicht leek Aidan zowat nog jeugdiger. De jongen had smaragdgroene ogen en steile, goudblonde haren. Aidan leek al het oogcontact met David te vermijden en boog weer trillerig. "Nog enige wensen, heer?"

[Damien]

Zijn kamer was donker, de dikke stukken stof voor de ramen hielden de dunne zonnestralen tegen. Het was alsof ze bijna niet naar binnen durfde. In het midden van de grote kamer stond een hemelbed. In het midden van het bed lag een schriele jonge man van niet veel ouder dan 30 jaar. Hij had donker halflang haar dat slordig naar achteren was gekamd. Zijn wenkbrauwen stonden recht en strak naar beneden als die van een elf. Zijn ogen waren net zo donker als zijn haar en zijn huid bleek als marmer. Aan zijn gezicht kon je al zien dat deze man niet veel goeds in petto had. Zijn ogen gleden naar de hoeken toen de magere jongen binnentreed. ''Dat werd tijd'' snauwde hij nogal geïrriteerd. Er was nooit iets wat ze goed konden doen, alles wat fout. Hij schoof uit zijn dekens en de dunne haartjes op zijn benen werden verlicht door het kaarsje dat naast zijn bed stond. Hij had wallen onder zijn ogen en bekeek de jongen even. Hij was de enige die samen met hem in het kasteel woonde, hij had niemand anders toegelaten omdat hij niemand vertrouwde. De jongen was nog jong en naïef toen hij het kasteel had overgenomen, hij had hem besloten in leven te houden om voor hem te werken als zijn persoonlijke hulp. Hij wreef langs zijn droge voorhoofd. Aan de uitgeputte huid kon je zien dat het zelden werd geraakt door het zonlicht. Hij kwam niet graag buiten, de meeste burgers hadden zijn gezicht nooit gezien. Zijn puntige neus en zijn scherpe kin werden door weinig mensen herkent. Hij likte langs zijn schrale lippen. ''Geef je mijn koffie nog of hoe zit dat?!''

[Thundra]

"D.. Die staat bij uw bed, meneer. Ernaast". De jongen knikte naar het dienblad op de rand van het bed. Hij bleef even zwijgend kijken maar leek toen te begrijpen wat de man van hem wilde. Haastig dribbelde hij terug en gaf met een trillerig gebaar het schoteltje aan de man. Toen die het uit zijn handen pakte keek hij even op naar zijn gezicht. Hij ving zijn blik en maakte onwillekeurig een angstig geluid. Snel herstelde hij zichzelf door te slikken en daarna naar de haard te lopen. Samen met David was hij de enige bewonder in het kasteel - Maar het voelde niet zo. Soms had hij het idee dat de geesten van zijn familieleden nog ronddwaalde. Dat er nog dienstbodes waren en lakeien. Een vrolijke kokkin en een oude tuinman. Hij fantaseerde soms dat ze hier nog woonde en het kasteel licht en schoon was en niet vervallen en stoffig. Voor die geesten ontstak hij ook de vuren in de andere vertrekken. Die waar David eigenlijk nooit kwam. Hij knielde neer bij het vuur en begon te porren in de gloeiende kolen. Meteen begon er weer een vuur te branden en hij rechtte zich toen weer wat op. Hij kwam David haast niet tegen in het kasteel. Hij had eigenlijk dus een heleboel vrijheid als hij niet bezig was met het schoonmaken. Maar hij vond het kasteel te griezelig en mistroostig om in al de kamers op verkenning te gaan. Daarbij wilde hij niet dat David hem spelend zou aantreffen. Snel liep hij naar de kast van de man en haalde een warmere ochtendjas eruit. "Het is tochtig en in het kasteel, heer". Het legde de zachte jas op het bed en wachtte toen op verdere ordes. Soms zag hij David een gehele dag niet en andere dagen lag er spontaan een briefje in de keuken dat hij de volgende ochtend een ontbijt of koffie verwachtte. Hij had nauwelijks gasten en Aidan was er zeker van dat hij geen goede heerser over het koninkrijk was. Niet zoals zijn legendarische vader en grootvader. Misschien was het rijk allang overgenomen door andere vorstendommen - Het deed er niet toe, want David had het grootste kasteel, rust en niemand die het durfde om hem lastig te vallen. Aidan dacht dat hij daar tevreden mee was. Aan de andere kant sloot de man zich vaak middagen en nachtenlang op in zijn salon en werkruimte. Aidan mocht daar niet komen maar hij wist zeker dat het daar griezelig was. Als er gasten waren dan gingen ze meestal daarheen en verlieten de ruimte met grote rollen perkament. Misschien was dat hoe David zijn land bestuurde; Hij maakte elke graaf en burger gewoon bang. Liet ze hun belasting betalen en regeerde vanuit zijn kasteel. Het waren Aidan zijn zorgen niet. Hij bleef nog even geduldig wachten en sloop toen voorzichtig naar de deur. "Dan.. Ga ik nu, heer. Het zilverwerk poetsen. De vuren aanmaken. Dat soort dingen".

[Damien]

Hij pakte het kopje hardhandig aan en dronk het in een paar slokken leeg. Hij zette het kopje weer weg en keek naar de jas die hij op het bed neerlegde. Zijn donkere ogen gleden naar de jongen. Hij zweeg voor een moment en luisterde naar het knapperen van de kolen in het vuur. Hij wreef over zijn bovenarm waar hij gewond was geraakt in het gevecht om het kasteel te veroveren. Iemand had zijn schouder in de fik gestoken en een groot gedeelte van zijn rug en bovenarm was bedekt met het beschadigde roze vlees. Toen de jongen weer opstond en wou weggaan rechtte de jonge man zijn rug. ''Jij gaat nergens heen, je doet wat ik zeg.'' Hij kneep zijn ogen tot spleetjes en trok zijn neus op. David hield van alleen zijn, het was een erg zelfstandige man. Maar zelfs dat soort mensen kunnen soms eenzaam worden. ''Kleed je uit'' zei hij strak. Hij liet zichzelf wat naar achteren zakken op zijn bed en leunde op zijn gestrekte armen achter zich. ''Schiet op, ik heb niet de hele ochtend tijd.''

[Thundra]

Aidan knipperde ongeloofwaardig met zijn ogen. Waarom beval de man dat? Misschien had hij hem besloten toch te vermoorden. Misschien wilde hij wel controleren of hij genoeg vlees had en dan zou hij hem opeten. Voor Aidan was dat best een logische gedachte. Hij zag de man de afschuwelijkste dingen doen. Omdat de jongen al die tijd afgezonderd van de buitenwereld was geweest en een extreem vereenzaamd bestaan leidde was hij mentaal ook niet veel ouder geworden dan elf. Hij was nog even naïef, speels en fantasierijk. Langzaam schopte hij zijn schoenen uit en trok daarna de sokken van zijn voeten. Alles legde hij langzaam naast zichzelf neer. Aidan droeg de kleding dan het oude personeel die hij had gevonden in hun kamer. Hij wist zeker dat David het niet kon waarderen als hij zijn eigen kleding droeg of dat van zijn oudere broer, de vermoordde kroonprins. Toen hij met zijn blote bovenlichaam bij de deur stond sloeg hij blozend zijn ogen neer. Hij vond het helemaal niet fijn om zichzelf zo uit te kleden als David naar hem zat te kijken. Het leek alsof Aidan geen dag ouder was geworden want hij was nog steeds klein, tenger en jeugdig. Hij sjorde zijn broek en wat daaronder zat naar beneden en bedekte zijn onvolgroeide geslachtsdeel verlegen met een hand.

[Damien]

Hij genoot in stilte van de jongen die zich uitkleedde. David had altijd al wat gehad voor jongere jongens. Hij grijnsde eventjes toen de jongen zijn mannelijkheid beschaamd bedekte. ''Kom maar hier'' Hij trok de jongen op de grond voor zich en duwde hem op zijn knieën. David keek eventjes naar hem en knoopte toen zijn eigen broek open. Met een lichte trotse tinkeling in zijn ogen haalde hij zijn penis uit zijn broek en keek weer naar Aiden. ''Ik wil dat je mijn lul likt.'' hij kijkt hem strak aan. ''Of je het wilt of niet.'' Hij duwde de jongen nogal geforceerd richting zijn penis en grijnsde weer breed.

[Thundra]

Aidan bleef gehoorzaam op zijn knieën zitten toen de man zijn broek uittrok. Hij keek hem even vervreemd aan maar protesteerde niet hardop. Angstig plaatste hij zijn handen naast zijn lichaam en boog wat verder voorover om een voorzichtige lik over de beginnende erectie te geven. Die was groot, warm en smaakte zoutig. De jongen perste zijn lippen opeen en liet die zijdezacht langs zijn lichtroze eikel strelen. Eerst likte hij alleen over de eikel maar op aandringen van David begon hij meer van zijn lengte te likken. De jongen had zijn ogen gesloten en zijn lange wimpers trilde angstig. Er druppelde wat speeksel langs zijn mondhoeken naar beneden en even keek hij omhoog naar David. Angstig kromp hij direct ineen en begon de onderkant van de erectie te likken. Vlugge, vochtige likken met veel speeksel. David zijn erectie was flink gegroeid toen hij voorzichtig wat afstand nam. Hij blonk van het speeksel en zag er haast beangstigend uit. De jongen likte langs zijn bevochtigde lippen en veegde het speeksel uit zijn mondhoeken en van zijn kin. "Z.. Zo, heer?"

[Damien]

David keek genietend naar hoe de jongen zijn erectie en eikel likte. Hij streelde genietend over de jongen zijn achterhoofd en begon ook steeds luider te hijgen. Toen de jongen stopte om te vragen of hij het goed deed keek hij hem woest aan.''Wie zei dat je mocht stoppen?! Neem hem nu helemaal maar in je mond!'' Hij drukte zijn penis met brute kracht in zijn mond en begon zijn heupen wat heen en weer te bewegen. ''Aan mijn kreunen hoorde je toch al dat je het goed deed?! Of ben je doof?'' Hij gaf hem een klap tegen zijn achterhoofd en haalde toen diep adem. ''Nu zuigen of je krijgt nog een klap!'' Hij fronste en sloot toen zijn ogen om zichzelf weer tot rust te brengen.

[Thundra]

Angstig schudde Aidan zijn hoofd en begon haast te kokhalzen toen de man zijn erectie in zijn mond duwde. Met betraande ogen keek hij de man aan en hij wist een angstig geluidje te maken toen David hem tegen zijn achterhoofd sloeg. Hij plaatste zijn handen op David zijn benen en kneedde zacht in zijn huid toen hij zijn gehele lengte in zijn mond had. Hij liet zijn tong langs de huid glijden en begon toen flink te zuigen en sabbelen. Zijn wangen waren helemaal rood van de inspanning en over zijn voorhoofd parelde zweetdruppels. Terwijl hij daar zo tussen de man zijn benen zat en zijn gigantische erectie afzoog vormde zich een vreemd gevoel in zijn onderbuik. Zijn eigen piemel begon te tintelen en hij was zich nog meer aan het beseffen hoe naakt en kwetsbaar hij was. Hij keek weer omhoog naar David en voelde tranen over zijn wangen stromen, al wist hij niet precies waarom. Er druppelde nog meer speeksel langs zijn lippen over zijn kin en Aidan begon voorzichtig zijn hoofd mee te bewegen met David zijn heupen. Steeds wilder deed hij mee en steviger begon hij te zuigen, likken en sabbelen.

[Damien]

David kreunde en keek met geile ogen naar de jongen die zijn hele erectie in zijn mond had. Bij beet op zijn onderlip en bleef zijn heupen heen en weer bewegen. ''Fuck.. hm...'' Zijn kreunen en ademhaling werden steeds vlugger en luider. Hij kneep in het haar van Aiden en trok er heftig aan zodat hij naar achteren viel. Hij trok hem weer ruig omhoog en trok zichzelf vluchtig af en komt over de jongen zijn gezicht klaar. Hij haalt zucht diep en duwt de jongen weer weg als een stuk vuil. ''Lik mijn zaad van je gezicht. Trek jezelf daarna maar af voor me, ik zie dat je al aardig opgewonden bent.'' Hij knikte naar de jongen zijn beginnende erectie.