Lord Leighwood & Bosie

[Damien]

Hij hield de wandelstok diep in de jongen en boog naar voren om de huid die om de stok was gesloten te likken. Hij merkte dat het pijn deed maar bleef de stok stukjes verder naar binnen drukken. Hij begon de stok nu heel snel heen en weer te bewegen terwijl hij nog steeds met een strak gezicht achter hem zat. Na een paar minuutjes trok hij de vochtige paal eruit en legde die aan de kant. Hij begon de jongen nog wat te likken en legde de vingertop van zijn rechterwijsvinger op de anus en begon cirkel bewegingen te maken en likte hem daarna nog eventjes om vervolgens op te staan. ''Kom hier.'' Hij ging zitten en knoopte zijn broek open en liet hem een stukje zakken. ''Ik wil dat je me pijpt.''

[Thundra]

Hijgend zakte Bosie op de vloer en krabbelde met moeite overeind. De gigolo liep al wat mank toen hij naar de bank struikelde en tussen de benen van de man ging zitten. Zijn gezicht vertrok toen hij voorzichtig de man zijn erectie uit zijn broek haalde en zijn lengte zag. Hij had er met zijn schatting niet veel naast gezeten. De man was groot geschapen. Met een ingespannen gezicht begon hij z'n lichtroze eikel te likken. Hij likte alleen nog over het plasgaatje en daarna langs zijn voorhuid die automatisch wat naar achteren was geschoven toen Leighwood z'n erectie was gegroeid. Hij wist dat mannen daar het meeste genot hadden en streelde hem uitgebreid met z'n tong. Daarna likte hij zijn gehele lengte en ontmoette zijn ogen even die van Leighwood. De jongen had pijn en wilde stoppen. Maar hij was hiervoor opgeleid en Leighwood had hem hiervoor gekocht. Hij opende zijn mond en omsloot zijn erectie met zijn lippen. Daarna liet hij meer lengte in zijn mond glijden en begon die binnensmonds te likken - Als een lolly. Het was onmogelijk voor de jongen om zijn gehele lengte in zijn kleine mond te nemen, maar hij deed zijn uiterste best. Speeksel druppelde uit zijn mondhoeken en hij begon stevig te sabbelen.

[Damien]

De man zijn lange vinger lag tegen zijn lippen terwijl hij keek hoe de jongen zijn erectie in zijn mond nam. In zijn ogen was de lust afgelezen maar in zijn gezicht niet. Hij likte langs zijn lip en kneep daarna in de jongen zijn wang zoals oma's dat altijd deden. Zijn lange nagels prikte even in de huid van de jongen en stond toen op zodat zijn erectie uit zijn mond gleed. ''Draai je weer om.'' Hij draaide met zijn vinger een rondje in de lucht en ging toen op z'n knieën weer achter hem zitten. Hij likte hem weer even licht langs zijn anus en verplaatste zich toen zo dat hij zichzelf zo naar binnen kon schuiven. Hij trok de jonge billen uit elkaar en drukte zijn heupen naar voren zodat hij er door al het speeksel gemakkelijk ingleed.

[Thundra]

Bosie huilde en kreunde tegelijkertijd. Omdat ze het niet op het bed deden had hij geen kussen om z'n hoofd in te verschuilen. Om zijn kreten en snikken mee te dempen. Hij schreeuwde haast en stond op het punt om weg te krabbelen. Maar een strenge stem sprak hem tegen in z'n hoofd. Riep hem tot orde. [i]Die man heeft duizend pond voor je betaald. Dat is meer dan je ooit in je rottige leven zal verdienen. Geef hem wat hij wilt. Vind het leuk. Anders smijt hij je zo weer terug in dat hoerenhuis en dan willen ook zij je niet meer hebben[/i]. Huilend gehoorzaamde hij aan die onvriendelijke, innerlijke stem. Zijn kreunen werden vanzelf gewilliger en uiteindelijk wist hij Leighwood z'n naam over zijn bevende lippen te krijgen. Hijgend schoof hij met de man zijn bewegingen mee, telkens als hij in hem stootte. Zijn ogen vielen op de knuffelbeer bij de deur. Straks zal hij meer speelgoed krijgen. En nieuwe kleren en schoenen. En weer een mok warme melk en chocoladekoekjes. "[i]M.. Monsieur..[/i]" Er druppelde kwijl uit z'n mond en hij kreunde verheerlijkt. De jongen trok z'n eigen billen ook wat uiteen en kneep hard in het zachte vlees toen de Leighwood zich weer in hem stootte. Het genot kwam toen de man richting zijn prostaat begon te stoten en zijn stem haperde. "H.. Hn! U.. U penis is zo.. Zo groot.. E.. En warm!"

[Damien]

Leighwood genoot van de pijn, hij wist dat de jongen het niet fijn vond maar dat maakte hem geen zak uit. Hij gaf om niemand, hij voelde nooit liefde, dus ook niet voor deze jongen. Hij bleef doorstoten met zijn smalle heupjes en zijn penis die veel te groot leek voor zijn lichaam. Na een tijdje voelde hij een siddering door zijn lichaam gaan die aangaf dat hij klaarkwam. Hij trok zichzelf uit de jongen en een sliert sperma hing uit zijn billen. Leighwood veegde zijn penis schoon en stond op. ''Oke, klaar.'' Hij stopte zijn piemel weg en keek de jongen aan. ''Opschieten!''

[Thundra]

Bosie draaide zich om en keek de man met betraande ogen aan. Opschieten? Wat moest hij doen? Wegwezen? Hij krabbelde overeind. Zijn kousen had hij aangehouden en zijn onderbroek trok hij gehaast aan, ondanks het sperma nog uit hem druppelde. De jongen trok de blouse aan toen hij haast naar de deur holde en trok zijn beer mee. Aan de snelheid waarmee hij vertrok en Leighwood achterliet was te zien dat hij niet van de man zijn aanwezigheid had genoten - Maar gewoon een goede acteur was. Een goede hoer. Huilend van de pijn tussen zijn benen rende hij naar zijn slaapkamer. De jongen raakte de weg kwijt in het enorme huis en botste haast tegen een bediende aan. Het was Mandaline zag hij. Zijn ogen stonden vol tranen en hij worstelde zich langs haar heen om zich op te sluiten in zijn kamer. Daar drukte hij de beer tegen zijn gezicht en bleef staan. Hij haalde diep adem en besloot om wat crème rondom z'n anus aan te brengen. Hij had honger, merkte hij. Zal hij samen met Leighwood moeten dineren? Sommige klanten hadden daarop gestaan. Maar hij was altijd maar een weekend in hun huis geweest. Als hun echtgenotes opzoek waren bij familie. Leighwood betaalde in weken. Dat betekende dat hij van plan was om h'm nog wel even te houden.

[Damien]

Toen Mandeline de jongen huilend zag wegrennen haalde ze diep adem. Veel keus had ze niet. Stilletjes liep ze achter de jongen aan en klopte zachtjes op zijn kamerdeur. Zonder op antwoord te wachten opende ze de deur en beet op haar lip toen hij vlug zijn onderlichaam bedekte met een deken. ''He.. Gaat het wel?'' Ze ging naast hem zitten op bed en legde haar hand voorzichtig op zijn rug. ''Wat is er gebeurt?'' In haar ogen was ware medelijden te zien. Mandeline was een lief kind ookal had ze nooit veel liefde ontvangen de laatste jaren. ''Je hebt me nooit je naam verteld?'' Ze glimlachte eventjes vaag en keek even naar de beer die hij vast had en daarna weer naar hem.

[Thundra]

Bosie keek de dienstmeid met grote ogen aan. Hij begon te snikken. Wist ze niet wat er aan de hand is? Hij kon het haar niet vertellen. Daar had hij geen zin in. Dat moest die akelige huisbaas van haar maar zelf vertellen. Hij droogde zijn tranen met z'n handen en keek naar Mandaline. Voorzichtig schoof hij wat naar haar toe. "B.. Bosie, mevrouw". Eigenlijk was Bosie zijn naam niet Bosie. Die was hem gegeven. Bosie heette Joe. Maar dat was geen chique, aanlokkelijke naam. Daarom noemde iedereen hem Bosie sinds de dag dat z'n pooier had besloten dat het bij hem paste. [i]Bosie: Kleine jongen.[/i] Zijn maag knorde. De jongen was moe en hongerig. Hij had zin in aandacht en Mandaline was de enige drie vriendelijk voor hem was geweest. "I.. Ik heb weer honger, mevrouw Mandeline". Zijn stem klonk schor en verlegen. "M.. Mag ik wat te eten?" Hij schrok toen Mandaline opstond om voedsel voor hem te gaan halen en greep paniekerig naar haar jurk. Toen vermande hij zichzelf weer. Hij had Leighwood alleen eng gevonden door zijn uiterlijk. En de wandelstok had hij ook niet prettig gevonden. Maar hij was soms wel erger toegetakeld geweest en toen was er geen vriendelijke dienstmeid om hem te troosten. "Mag ik mee.. Naar de keuken, bedoel ik?" Er verscheen een voorzichtige glimlach rondom zijn glimmende lippen.

[Damien]

Mandeline keek naar de jongen en knikte. ''Natuurlijk. Je hoeft me trouwens ook geen mevrouw te noemen hoor, ik sta nog lager in deze voedselketen dan jij.'' Ze haalde diep adem en keek naar de jongen zijn lichaam. ''Trek maar even gauw wat aan.. Ik kijk niet.'' Ze draaide haar rug naar Bosie en wachtte tot hij wat aangetrokken had. ''We moeten wel stil zijn, als Lord ons ziet..'' Ze likte langs haar lippen en schudde haar hoofd. ''Kom.'' Ze pakte zijn pols en liep vlug op haar tenen door de gangen richting de trap. Ze vloog bijna naar beneden met de jongen achter zich aan en ze liepen de keuken in. Het leek alsof hier nog nooit gekookt was. Alles was nog prachtig schoon en de pannen waren gloedje nieuw. Er stonden twee grote houten kasten waar waarschijnlijk allemaal eten in lag. ''Waar heb je trek in?''

[Thundra]

Bosie holde met Mandaline mee. Zijn voetstappen waren zo licht als de lucht en het slanke jongetje stond uit te hijgen in de keuken. Hij had eigenlijk best van dat rennen en haasten genoten. Hij mocht uiteraard nooit rennen of gekkigheid uithalen en de anderen in het hoerenhuis waren te bang of wilden niet zichzelf in de problemen helpen door toe te geven aan de drang om te spelen of rennen. Of op verkenningstocht te gaan door het gigantische bordeel. Als iemand van het personeel je daar greep kon je erge straffen verwachten. Bosie likte langs zijn lippen en staarde naar de kasten en pannen. Waar had hij zin in? Eigenlijk was alles nu wel een welkome maaltijd. Maar waar de jongen het meest zin in had was vlees. Mals, lamsvlees met aardappelpuree en jus. Hij at het haast nooit. Natuurlijk omdat hij in het bordeel niet zulke.. Luxueuze maaltijden voorgeschoteld kreeg, maar ook omdat hij niet zoveel vlees en jus mocht eten. Bosie zette zich met moeite op het aanrecht en keek naar Mandaline toen ze begon te koken. Hij staarde afwezig naar haar handen en doezelde wat in door de warmte dat het fornuis en de kolenkachel verspreidde. "Waarom werk je nog bij Leighwood? Er zijn genoeg huizen in de stad waar je ook kunt werken. Zeker sinds er een heleboel bediendepersoneel is overleden door de uitbraak van de tyfus". Hij bloosde en keek naar z'n voeten. "Dat hoorde ik een meneer eens zeggen".