Caleb & Jack

[Damien]

''Rustig?! Dat kind zat ons te bespieden! Hij verdient een pak slaag!'' Hij trok Jack achter Kay vandaan en gaf hem nog een paar stevige klappen en negeerde Kay die hem probeerde tegen te houden. Na een paar flinke trappen stopte Caleb en keek naar de jongen. ''Vies kind.'' Hij keek even naar Kay en pakte toen zijn ondergoed en trok het aan. ''Als je hem helpt geef ik jou ook klappen.'' Caleb keek de man strak aan en trok zijn zwarte kostuum weer aan om zonder wat te zeggen weg te lopen.

Caleb kon slecht tegen irritatie, meestal begon hij de mensen die hem irriteerde meteen klappen te geven. Meestal werkte dat wel, zo deden ze het ook bij hem als hij niet luisterde en het had hem in een sterk mens veranderd.

[Thundra]

Kay staarde wezenloos naar Caleb. Jack huilde nog steeds - Harder zelfs. Langzaam trok Kay zijn onderbroek aan en wendde zich toen naar Jack. "Rustig maar. Hij is weg". Kay overhandigde Jack de laatste resten van de chocolademelk en keek zwijgend toe hoe Jack met betraande ogen de warme drank achterover sloeg. Caleb had Kay nooit geslagen. Of bedreigt. Hij had zin om nu net zo hard te huilen als Jack. Maar hij was geen vijftien meer.

"Gaat het weer? Je moet zoiets doms nooit meer doen. Je mag niet zonder begeleiding zomaar ergens gaan rondneuzen - Jack". Hij trok zijn pak weer aan en de trui. "Ik breng je naar je kamer". Hij pakte Jack bij zijn hand en begon aan de terugweg naar zijn kamer.

Het ruimteschip was enorm. Honderden mensen moesten er wonen en leven. De kamers waren niet echt groot of luxueus. Behalve dat van de bestuursleden - Die hadden suites met enorme aquaria en waterbedden. Ook hadden ze prachtige panorama-ramen. Kay wist dit omdat hij bevriend was met een van de bestuursleden. Geheel tegen de regels in had het bestuurslid hem zelfs eens aangeboden om een nacht te blijven. Maar Kay was daar niet op in gegaan.
De gangen van het schip waren kaal. De meeste ook nog eens smal. Er waren meerdere ruimtes om te eten. En er waren zelfs wat winkels en een zwembad. Een geheel sportcentrum en zelfs een balzaal. Bijna nergens stonden planten.
Kay en Jack hielden stil voor Jack zijn kamer. Kay sprak hem nog even streng toe voordat de puber snikkend afdroop naar zijn kamer.

Victoria stond tegen de muur aangeleund toen ze Caleb de sportzaal zag binnenkomen. Haar gitzwarte haar was in een hoge staart gebonden. Er verscheen een geamuseerde glimlach rondom haar lippen. "Zo.. Daar is [i]Callie[/i] dus. Te laat voor de training". Ze rekte zichzelf uit. Victoria had veel weg van een kat. Ze was soepel en lenig. En haar zicht was fantastisch. "Jason is woest. Je had beloofd om samen met hem te oefenen op het wurgen". In een paar stappen was ze bij hem en omklemde zijn keel stevig met haar handen. Meestal was het niet te zien hoe krachtig Victoria was. "Ik wil ook wel oefenen".

Ze liet hem los en sprong weg voordat Caleb naar haar kon uithalen. "Je was zeker bij Kay Maine". Ze trok afkeurend haar neus op. Op dat moment stampte Jason de zaal in. Jason was nog breder dan Caleb. Zijn haar was opgeschoren en hij had een donkere huid - Wat hem er nog dreigender uit liet zien. Hij sprak niet tot nauwelijks en keek Caleb alleen walgend en woedend aan. "Niet boos op Callie zijn. Hij was alleen maar bij z'n.. [i]Vriendje[/i]". Victoria lachte smalend.

[Damien]

Dit was het laatste waar Caleb zin in had. Hij duwde Victoria aan de kant en toen kwam Jason binnen. Zijn gezicht verstarde meteen en hij keek de man aan.

Jason was eerder op het schip dan Caleb en was ook bijna vijf jaar ouder. Toen Caleb hier pas net was was hij een klein bang peutertje, soms kwam Jason dan zijn kamer binnen en begon hem uit het niets met stalen buizen te slaan tot bloedends toe. Toen Caleb oud genoeg was werd hij samen met Jason de ring in gesmeten, daar moesten ze met elkaar vechten tot de een de ander bijna doodsloeg. Sinds dien is er een soort gedwongen haat tussen hun twee ontstaan.

Hij rechtte zijn rug en keek de man strak aan en wierp daarna zijn blik op Victoria. Hij was vergeten dat zijn penis strak tegen zijn onderbuik zat gedrukt sinds hij zijn vrijpartij met Kay nooit heeft kunnen afmaken. ''Kay is mijn vriendje niet.'' Mompelde hij.

[Thundra]

"Er zijn lichaamsdelen die daar anders over denken". Victoria lachte weer en glipte langs Caleb naar Jason. Die bleef alleen maar met zijn grote, donkere ogen naar Caleb staren en legde zijn zware hand op Victoria haar schouder. "Wij gaan drinken. Jij kan het beste de training nog even inhalen". Ze schraapte haar keel en draaide zich samen met Jason om. Jason en Caleb waren de enige mannen die Victoria kon verdragen. Ze was in het verleden ernstig misbruikt en betast. Jason was geslagen en was net zo hard misbruikt als Caleb. Hij had mislukte experimenten met zijn blote handen moeten vermoorden toen hij nog maar vijftien was. Hun geschreeuw en gehuil weerklonk nog in zijn oren. Hij haatte zichzelf en had geprobeerd om zichzelf van kant te maken. Maar het leven bleef aan hem plakken als een ziekte.

Het was moeilijk in te schatten of het dag of nacht was in de ruimte. Toch had Kay een routine gevonden. Het viel voor hem tegen de avond en hij staarde vanuit het kleine, ronde raam naar de sterren. Voor hem stond zijn laptop en lag de map met uitslagen van verschillende testen. Hij moest een rapport maken. Jarenlang had hij niks anders gedaan dan wiskundige berekeningen maken en rapporten schrijven. Hij voelde zich oud en ongelukkig. Het enige waar hij nog werkelijk naar verlangde was liefde. Er rolde tranen over zijn wangen toen hij terugdacht aan Canada. De frisse sneeuw. De knusse kerst. Zijn broer en zijn vrouw op Aarde.
Maar hij had een missie. En iemand om voor te blijven. Trillend veegde hij de tranen van zijn wangen. Hij had afleiding nodig.

De kleedkamers bij het zwembad waren verlaten. Kay liep in zijn indigoblauwe zwembroek het zwembad binnen en hield stil toen hij iemand razendsnel door het water zag schieten. Een krachtige vlinderslag. Het zwembad werd prachtig verlicht en er waren grote ramen. Daarachter lag het oneindige universum. Kay glimlachte toen de man aan de rand stilhield en ze oogcontact hadden. Het was zijn vriend: Bevelhebber Scott Valdez. "Ik wist niet dat u het zwembad gereserveerd had - Meneer Valdez". Scott was nauwelijks ouder dan hijzelf. Maar wel veel hoger in positie - Dus Kay sprak Scott altijd eerbiedig aan.

[Damien]

Caleb keek naar zijn kruis en toen naar de twee. Hij keek ze strak aan en zei niets. ''Het zal wel.'' Mompelde hij toen ze vertrokken waren. Toen ze de ruimte verlaten hadden ging Caleb maar trainen om zijn woede ergens op af te reageren. Caleb was eigenlijk continue boos, soms stopte hij die woede wel in seks of in masturberen maar liever in trainen.
Caleb was eigenlijk geen type die graag seks had, hij hield niet van intieme dingen waar normaal liefde in zou moeten zitten, dat was wat te zwaar voor hem, daarom vond hij masturberen fijner omdat daar geen liefde bij betrokken is. Met zachte kreunen begon hij gewichten te heffen.

De jonge man keek op en glimlachte toen. ''Dag Kay.'' Hij zwom naar de rand. ''We zijn nu niet aan het werk, noem me maar gewoon Scott hoor.'' Hij glimlachte weer en knipoogde. ''Ik heb het niet gereserveerd, er was niemand dus ik ging gewoon zwemmen. Kom er maar lekker bij hoor.'' Hij was gespierd maar wat smal gebouwd, hij had een strakke sportzwembroek aan die iedereen aan moest sinds je daar het snelste in kon zwemmen.

[Thundra]

Kay kon het niet laten om ietwat te blozen. Scott had de gave om iedereen heel snel op z'n gerust te stellen. Kay mocht hem heel graag. En vond hem daarbij ook aantrekkelijk. "Oké.. Scott". Hij liet zich in het water glijden en zwom samen met Scott wat banen. Ze hadden het over Kay zijn laatste onderzoek.

De twee mannen hielden stil na een stuk of tien banen en hingen aan de rand van het bad. Kay staarde naar Scott zijn lichaam. Hij was niet zo gespierd als Caleb. En ook niet zo buitensporig knap. Maar hij had een zekere gratie. Scott kwam uiteraard uit een rijke familie en was een genie - Anders was hij nooit zo hoog gekomen. Snel wendde hij zijn blik af en zuchtte tevreden. "Zwemmen is de enige sport die ik echt leuk vind. Het is maar goed dat een onderzoeker niet zo.. Topfit hoeft te zijn". Hij glimlachte en haalde diep adem. Onwillekeurig dwaalde zijn blik weer af naar Scott zijn lichaam. "Je ziet er heel goed uit.. Scott. Ik ben blij dat de wonden van het laatste gevecht zo goed zijn genezen".

Het was natuurlijk niet alleen maar romantiek en drama op het schip. Er werd ook keihard gevochten. Maar Kay noch Jack hadden daar last van. Ze woonden op [b]Beta[/b]. De gevechten vonden daarbuiten plaats. In de ruimte. Caleb werd er dagelijks heen gestuurd om vijandige schepen te veroveren. En steeds was Kay bang geweest om hem te verliezen.

Etages hoger lag Jack op zijn bed. Hij staarde naar het plafond en voelde zijn hele lichaam pijn doen. Hij had al zijn kleding uitgetrokken en de plekken ingesmeerd met zalf - Zoals Kay hem had geadviseerd. Jack dacht met toegeknepen ogen na over wat hij gezien had. Hij had het.. Heel opwindend gevonden. En wat Caleb daarna met hem had gedaan natuurlijk heel eng. Hij had het goed verprutst.

Langzaam kwam hij overeind en trok zijn kleren aan. Het was verboden om in normale kledij door het schip te lopen. Gevaarlijk zelfs. Maar het was niet zover naar de sportzaal. Hij kon er ongezien heen glippen. Hij had een rode trui aan en een slaapbroek. Zijn haren zaten door de war. Omdat het schip brandschoon was vond hij het niet erg om op blote voeten te gaan.
Zoals hij had verwacht zat Caleb nog te trainen. Stiekem had de puber Caleb al maanden geobserveerd. En hij was tot de conclusie gekomen dat als hij niet aan het vechten was in de ruimte hij meestal aan het trainen was. De zaal was verlaten op de man na. Angstig dribbelde hij wat naar voren. Hij schraapte zijn keel.
"Ik kan je aangeven - Bij meneer Valdez. Omdat je mij hebt mishandeld". Hij staarde de man aan. Zijn trui was wat van zijn linkerschouder gezakt.

"Maar dat doe ik niet. Zo ben ik niet. Ik ben ook geen viezerik. Ik wilde niet gluren". Hij wiebelde wat van zijn ene been naar zijn andere. "Ik wilde praten. Ik wil.. Je leerling worden". De puber staarde hem hoopvol aan. "Ik leer heel snel. En ik ben bereid om er wat voor te doen. Meneer Valdez is dol op me. Al de bestuursleden". Dat was ongelogen. Jack was ondanks zijn nieuwsgierigheid en het feit dat hij op het schip leefde zonder te werken de absolute lieveling. Ze noemden hem soms ook weleens de mascotte.
"Ik kan ze dan misschien overhalen om nieuwe wapens aan te schaffen. Voor jou". Hij trok zijn mondhoeken omhoog en zijn groene oog fonkelde. Zijn bruine stond altijd hetzelfde. Maar door veel ingewikkelde techniek kon hij er wel gewoon mee zien.
Wat Jack verzweeg was dat de bestuursleden het afschuwelijk vonden als hij met Caleb om zal gaan. En al helemaal als hij schietles van hem zal krijgen. Er was voor hem besloten dat hij net zo moest worden als zijn vader. Een onderzoeker. Het liefst later een wetenschapper.

Eerlijk had Jack ook helemaal niet het uiterlijk of de potentie om een moordenaar te worden. Zoals hij nu voor Caleb stond was hij alleen maar aandoenlijk. Zijn huid was smetteloos. Zijn haren waren warrig en zijn trui en broek te groot.

[Damien]

Caleb ging rechtop zitten en keek de jongen strak aan. Uit het niets begon hij luid te lachen. ''Pardon?'' Hij lachte nog harder en ging weer liggen met zijn handen op zijn buik omdat hij zo hard lachte. Na een paar minuten ging hij weer rechtop zitten en veegde hij zijn tranen weg. Hij stond nog steeds giechelend op en keek hem aan. ''D-dat is toch niet serieus he?''
Toen hij zag dat de jongen het meende fronste hij. ''Jij, een leerling van mij? Je kan niet zomaar opeens een soldaat hier worden, je wilt niet weten wat ik heb moeten doormaken om hier te komen. Je bent niet zomaar een moordenaar, en jij al helemaal niet. Blijf jij maar lekker veilig in een labjas cellen te bekijken, zo heeft je vader je opgevoed.'' Hij veegde langs zijn neus en rekte zich uit. ''Nu weg. Ik ga douchen.'' Hij slofte richting een aparte ruimte en zette daar direct de douche aan. Warme dampwolken dwarrelde de sportruimte in en Caleb trok zijn kleding uit.

Scott glimlachte en bloosde vaagjes. ''Dat.. dat is lief van je Kay. Jij ziet er ook echt.. heel goed uit.'' Hij hees zijn wenkbrauwen op en likte langs zijn bovenlip. ''Heel goed.'' Hij knikte eventjes en legde zijn hand op zijn rug.

[Thundra]

Verslagen keek Jack Caleb na. Hij holde achter de man aan en sloeg boos tegen de deur van de douchecabine. Wat verlegen bleef hij staan maar begon toen op de deur te bonken. Zijn functionerende oog vulde zich met tranen. "Je geeft me niet eens een kans! Ik wil geen wetenschapper worden! Je kan het me toch [i]leren[/i] om een moordenaar te worden? Ik doe [i]alles[/i]!" Hij beet gefrustreerd op zijn onderlip toen Caleb niet reageerde. "Luister naar me!" Snikkend trok hij zijn hand terug en gaf toen nog een harde trap tegen het geblindeerde glas. Jack staarde naar de silhouet van de man. "Ik ben niet zoals.. Kay! Ik wil zoals[i] jou [/i]zijn! Stoer en sterk! En niet slap en onbelangrijk!" De puber z'n stem klonk verstikt.

Kay voelde warme rillingen over zijn lichaam lopen. Langzaam liet hij zich dichter tegen Scott aan dobberen en begon de man zijn schouders te masseren. "Je staat wel helemaal.. Stijf. Wat meer massages zouden goed zijn." Kay was naast een uitstekend onderzoeker ook goed in verzorgen. Toen Caleb nog een puber was had hij z'n wonden schoongemaakt en zijn plekken ingesmeerd. En nu hij dagelijks aan het trainen was voorzag hij hem vaak van een liefdevolle massage. Eigenlijk deed Kay alles om Caleb duidelijk te maken hoeveel hij van hem hield.
Kay zijn blik vond die van Scott en hij trok zijn mondhoeken op. "Wat meer ontspanning.. En wat meer kusjes ook wel."
Hij boog zich voorover en begon Scott zijn schouderbladen te kussen zonder er echt bij na te denken.