Reece & Basil

[Thundra]

Op woensdag, vrijdag en zaterdag werkte Basil Rowlands (zeventien en in de eindexamenklas) bij de koffiebar-annex-lunchroom Jeff's. In een wijnrood schort met het witte logo van Jeff's erop zette hij de koffie, nam bestellingen af en schrobde de vloer en tafels. Het was nooit erg druk en de enige vaste klanten waren de mensen die werkte bij de bloemist naast de lunchroom. Basil vond het een fijne plaats om te werken omdat het er altijd lekker rook naar vanille en koffiebonen en omdat het best aardig verdiende. Hij woonde samen met zijn artistieke moeder en twee goudvissen aan de rand van het uit de kluiten gewassen dorp. Zijn moeder verdiende niet veel aan haar kleurrijke kunstwerken en gaf parttime Engelse les aan immigranten. Basil droeg meestal kleren die hij kocht in de supermarkt en wanhopig combineerde zodat het leek alsof hij ze in normale kledingwinkels kon hebben gekocht. Nu hij zelf een baan had, kon hij tenminste schoenen kopen van wat betere kwaliteit en zijn eigen lidmaatschap bij de zwemclub financieren.

Het was een regenachtige vrijdag toen Basil wat mokken af stond te wassen. Er was een man die koffie dronk terwijl hij op zijn laptop zat en de eigenaressen van de bloemist zaten samen hun koffiepauze te houden. Basil kwam regelrecht uit school naar Jeff's en omdat zijn examen niet heel ver meer waren had hij zelfs zijn biologie lesboek open gelegd en las terwijl hij de mokken droogde over de evolutietheorie en mutaties. Basil was eigenlijk helemaal niet zo'n ijverige leerling. Hij had een hekel aan lezen en kon niet wachten tot hij zijn examen had gedaan. Niet dat het veel uitmaakte in Amerika want van school ging hij sowieso wel. Maar hij wilde niet voor eeuwig in de koffiebar werken. Hij keek even op toen de deur open ging maar sloeg al snel zijn ogen weer neer. Hij veegde het schuim van zijn handen toen hij klaar was en liep naar de plaats toe waar de nieuwe klant was gaan zitten.
"Hallo, welkom. Wilt u iets te drinken?" Basil herkende zijn gezicht van school. Hij wist zijn naam niet precies. Maar hij was altijd het mikpunt van spot op school. Omdat hij mager, autistisch en stil was. Basil vond hem eigenlijk erg mooi. Hij had hele donkere ogen en een perfect gezicht met rechte lijnen en hoeken.

[Damien]

Reece Miller was een duidelijk geval apart, hij had autisme en was nogal stilletjes. Hij hield zich het liefst buiten de groep, wat ernstige gevolgen had. Op school werd hij vaak in elkaar geslagen en uitgescholden, het leek hem niet heel veel te doen. Sinds hij absoluut géén sociaal leven had kon hij zich storten op school en andere dingen die hij leuk vond om te doen. Normale tieners van achttien jaar gingen winkelen of s'avonds naar de disco in hun vrije tijd, Reece las graag dingen over de sterren of keek documentaires. Hij spendeerde bijna alle dagen op zijn kamer met zijn cavia Anton, die technisch gezien was zijn enige vriend was. Zijn ouders waren veel werken maar verdiende ook veel geld, ze woonde daarom ook in een mooi groot huis aan de rand van de stad.

Een kwartier lang had hij naar de gevel van het pand gekeken met de twijfel of hij wel naar binnen moest gaan. De jongen was niet bepaald een prater en zelfs naar restaurants of koffietentjes ging hij nauwelijks omdat hij dat eng vond. Uiteindelijk ging hij toch naar binnen. Er zaten maar drie mensen in het tentje en hij koos een tafeltje in het hoekje. Hij pakte vlug de kaart en keek over de rand rond. Daar stond hij. Direct begon zijn hart te kloppen. Hij drukte zijn lippen op elkaar. Stiekem had hij de jongen al een tijdje in het oog op school, nu in het schort vond hij hem nog knapper. Hij schrok zich dood toen de jongen aan hem vroeg wat hij wou bestellen. Zijn ogen groeide en hij hapte naar adem. ''Eh.. ik.. eh..'' De kaart stond vol met verschillende soorten koffie, maar hij zou niet weten welke hij lekker zou vinden sinds hij ook geen grote eter was. ''Ik neem de... eh.. de.. ehm'' Zijn gezicht kleurde rood. ''Welke zou jij.. eh.. welke zou jij aanraden?'' Hij keek langzaam hem aan met een gloeiend hoofd.

[Thundra]

Basil fronste bedenkelijk en boog zich wat voorover om mee te kijken naar op de kaart. "Eh.. We hebben lekkere cappuccino's. Dat is met zo'n schuimlaag van melk, weet je wel. Een latte is ook wel lekker. Maar ik houd niet zo van te bitter." Hij merkte dat hij te dichtbij stond en dat zijn warme adem waarschijnlijk zal kriebelen in zijn hals. Daarom ging hij wat rechter staan en keek met zijn meest klantvriendelijke glimlach naar de jongen. "Een macchiato is sterker." Basil tikte met zijn wijsvinger even op de kaart. De jongen rook best fijn. Vaag naar sigaretten en naar shampoo. Op een of andere manier lukte het Basil niet om zijn blik lang vast te houden zonder zelf ook wat te blozen. "Als je het echt niet weet dan kan ik ook gewoon koffie voor je zetten.. Ook al staat dat niet op de kaart." Jeff's had veel weg van bijvoorbeeld de Starbucks. Al had het maar zes werknemers: Twee mannen die er werkten op de dagen dat Basil er niet was, twee studenten die op afwisselde dagen de afwas deden en nog een meisje, Penny. Vandaag was Basil alleen. Ze verkochten er naast koffie ook muffin's en belegde broodjes. Basil wist inmiddels alles over koffie en het beleggen van broodjes carpaccio. Zijn blik dwaalde weer af naar Reece zijn gezicht en daarna naar zijn handen. Hij had lange, bleke vingers. Er groeide wat donkere haartjes op het stuk arm wat zichtbaar was en voor de rest leek zijn huid totaal geen pigment te bevatten. Basil zijn wangen en wipneus zaten onder de sproetjes net zoals zijn schouders en handen. Met zijn één meter vijfenzeventig was hij net zo groot als de gemiddelde derdeklasser. Basil had al heel zijn leven meer succes bij zijn eigen sekse gehad dan bij meisjes. Dat maakte hem totaal niet uit.
Even later kwam Basil weer aanlopen met de koffie. De twee bloemisten hadden afgerekend en waren vertrokken. Alleen de werkende man en de jongen waren er nog. Basil zette de grote mok dampende koffie op tafel en schraapte zijn keel. "Je kan altijd wat tijdschriften pakken, als je dat leuk vindt." Hij knikte vaag richting het rekje aan de muur dat stampvol met verouderde tijdschriften en wat boeken zat.

[Damien]

Reece besloot een gewone koffie te bestellen, de rest was allemaal wat te ingewikkeld voor 'm. Terwijl de jongen bezig was het drankje te bereiden, bleef hij geïnteresseerd naar hem kijken. Telkens als hij omkeek deed hij alsof hij de kaart aan het lezen was. Toen hij de koffie kwam brengen glimlachte Reece vaag. ''Bedankt..'' Hij keek hem aan en liet zijn ogen glijden over zijn schattige sproetjes over zijn gezicht. Hij was lichtelijk jaloers op de jongen zijn uiterlijk, hij leek gezond en had een vrolijk uiterlijk, geen straf om naar te kijken. Hijzelf had een grote joodse neus, donkere hertenogen en een strakke kaaklijn, zijn haar was donker en dof. Zijn gelaat was lang en mager en zijn vingers waren lang en knokkig. Hij had het niet zo op z'n uiterlijk, daarnaast leek niemand anders dat ook te hebben. Het leek alsof helemaal niemand uberhaupt naar hem omkeek, of het nou meisjes, jongens of vieze mannen waren, hij trok niemands aandacht - alleen dat van pestkoppen dan. Hij was nogal een makkelijk doelpunt. Zijn ogen gleden naar de tijdschriften en hij knikte eventjes kort. Hij keek hem weer aan. ''Zit jij ook niet op Palmwoods High?'' Hij wist het antwoord natuurlijk al maar hij hees toch vragend zijn grote donkere wenkbrauwen op.

[Thundra]

Basil glimlachte. "Ja, klopt. Ik dacht al dat ik je herkende." Nu er geen klanten waren vond Basil dat hij wel even met hem kon gaan kletsen. Hij keek de jongen wat vragend aan. Hij wist niet of hij het goed vond als hij bij hem aan tafel ging zitten. Uiteindelijk plofte hij tegenover hem neer. "Ik doe dit jaar examen in de vakken Engels, biologie, wiskunde en economie." Er was een soort constante glimlach op zijn gezicht terwijl hij praatte. Basil was een makkelijke babbelaar. Toch had hij maar één echte vriend. Dat was meer een bewuste keuze. Als zwemmer kon hij zich vast aansluiten bij de sporters op school. In plaats daarvan ging hij liever om met Aidan, een boerenpummel met huid-problemen. Hij was wel oké.. Maar Basil ondernam na school nooit wat met hem. Basil ondersteunde zijn blozende gezicht met zijn handen. Zijn ogen hadden veel weg van de oceaan. Ze waren merendeels groen maar er waren ook accenten van blauw. Ondanks ze niet uitzonderlijk groot waren stonden ze altijd meer angstig dan opgewekt.
"Jij zit ook in de examenklas, toch?" Hij verzette zich wat en plaatste zijn hand nonchalant naast die van de jongen. "Ehm.. Richard? Rick?"

[Damien]

Hij kon zijn ogen niet van de knappe jongen afhalen en bleef zelfs ook licht glimlachen. Hij knikte. ''Het is.. Het is Reece.'' Een blos verscheen op zijn wangen. Hij wist hoe de jongen heette maar wou ook niet te stalkerig overkomen. ''Bas.. Bas was het toch?'' Hij nam een nipje van zijn koffie en blies vervolgens in de beker om hem wat af te koelen. Reece had geen vrienden en was ook niet echt gewend aan dit soort gesprekken, vriendelijke gesprekken. Misschien was dat ook omdat hij nooit wat ondernam. Hij had er eerlijk gezegd ook geen behoefte aan, maar hij was wel eenzaam. Hij zweeg eventjes en keek naar de hand van de jongen die vlakbij de zijne lag. ''Ik doe examen in Engels, wiskunde, natuurkunde, scheikunde, geschiedenis, sterrenkunde, biologie, economie en Nederlands.''

[Thundra]

Basil haalde zijn schouders op. "Bijna goed. Basil, eigenlijk." Weer gingen zijn mondhoeken omhoog. Hij keek Reece bewonderend aan toen hij zijn vakken vertelde. "Nederlands?" Omdat ze in New England woonden, in de staat Maine, hadden nog veel mensen Nederlandse achternamen van de eerste Nederlandse kolonisten. Ook Basil zijn familie kwam waarschijnlijk oorspronkelijk uit Nederland. Omdat het een afschuwelijk lastige taal was volgde alleen de ijverigste leerlingen dat vak. Basil vond het een beetje onzin. "Veel vakken, zeg. Je moet vast veel studeren nu." Het klonk een beetje vleiend. Basil keek op toen de man zijn laptop opborg en een teken maakte dat hij wilde betalen. Hij stond op en ging weer bij Reece zitten toen de man was vertrokken. Het was op een of andere manier wel spannend om met hem in dezelfde ruimte te zijn, alleen. Ondanks Reece zacht praatte en erg verlegen leek had hij vaag ook een ruig randje. Zijn wilde, donkere haren en het vage sigaretten-aroma om hem heen. Aidan had hem een freak genoemd en misschien klopte dat wel - maar dat maakte Reece juist zo aantrekkelijk. Hij was anders. Een beetje een mysterie.
[i]En hij zal vast heerlijk in bed zijn..[/i]
Basil schrok wakker uit zijn fantasieën over Reece. Gelukkig had hij niet echt gemerkt dat hij even in zijn eigen, stoute dromenland zat. "Smaakt de koffie, meneer?" Hij glimlachte speels.

[Damien]

Reece knikte. "De koffie is heerlijk, dankje." Hij roerde wat en kijkt hem aan. Hij vond het moeilijk niet de hele tijd te denken aan de jongen, en vooral aan dingen hoe hij er naakt uit zou zien. Er hing een lichte citrus en koffie lucht om hem heen. "Je bent knap." Hij zweeg en hoestte even. Hij besloot snel het ijs te breken. "Weetje hoe ze in Nederland mensen van hun eigen leeftijd noemen? Liefje." Loog hij.

[Thundra]

Basil keek een beetje verbaast naar Reece. "Liefje?" Hij fronste. Hij had die plotselinge informatie niet verwacht. "Oké.. Liefje." Hij had het compliment ervoor niet zo meegekregen, zo druk bezig was hij met het staren naar Reece. Hij bedacht hoe hij zijn schort van zijn lichaam knoopte en hem langzaam over de toonbank legde en.. "Wil je nog wat eten?" Basil kwam overeind. "Ik kan een broodje voor je beleggen. Maar de muffins zijn ook erg lekker. Met bosbessen en yoghurt-topping." Er kwamen wat nieuwe mensen de winkel binnen. "Als je wat wilt dan roep je maar, liefje." Hij grijnsde en liep naar het oudere echtpaar om hun bestellingen op te nemen. Soms keek hij nog even naar Reece. Hij bleef heel lang in de lunchroom en Basil bracht hem als vanzelf een nieuwe kop koffie. Toen hij begon met al de tafels te boenen was Reece er nog. "Ik ga zo sluiten. Jammer dat het zo'n prut-weer is. Nu moet ik drie kilometer door de regen lopen." Hij glimlachte. Basil ging naar school met de schoolbus en in de zomer met de fiets. Nu was het herfst en daarom liep Basil vanuit school naar huis of naar zijn werk. Er was geen goede busverbinding. Hij tilde de stoelen op en zette ze omgedraaid op de tafels. "Twee koffie's.. Dat wordt dan 5 dollar." Terwijl hij naar de kassa liep trok hij zijn schort alvast uit en stopte zijn biologie-boek in zijn tas. Hij zette snel al de schone mokken in de kast en verpakte wat overgebleven muffin's om zelf mee naar huis te nemen. "Wil je er echt niet een? Ze zijn nu gratis." Hij keek even op naar Reece.

[Damien]

"Ik hoef niets dankjewel.." Reece had altijd al een probleem gehad met eten, hij was bang dat als hij te veel zou eten lelijk zou worden, dus eigenlijk at hij helemaal niets. Hij stond op en gaf Basil twee briefjes van vijf. "Een voor de koffie en eentje voor jou." Hij glimlachte. "Bedankt voor je goede service, ik waardeer het heel erg." Hij trok zijn jas aan en pakte zijn tas. "Ik zie je wel weer op school denk ik.." Reece zweeg eventjes en knikte.